لیتیوم بی کربنات 300 میلی گرم

 لیتیوم بی کربنات 300 میلی گرم

ترکیبات:

LITHIUM CARBONATE 300 mg

کد ATC

N05AN01

NERVOUS SYSTEM

N

PSYCHOLEPTICS

N05

ANTIPSYCHOTICS

N05A

LITHIUM

N05AN

LITHIUM

N05AN01

موارد مصرف:

این دارو برای درمان حملات حاد مانیا و هیپومانیا در اختلالات قطبی و بهعنوان درمان نگهدارنده جهت کاهش حالات مانیک در بیماران دچار مانیا و پیشگیری از افسردگی در اختلالات دوقطبی بهکار میرود.

مکانیسم اثر:

فارماکوکینتیک:

هشدارها:

1- به دلیل احتمال بروز تغییرات بافتی و عملکردی کلیه متعاقب مصرف طولانی مدت لیتیم درمان با این دارو بیش از 5-3 سال توصیه نمی‌ شود.

2- افزایش غلظت پلاسمایی لیتیم بالاتر از حد درمانی ممکن است کشنده باشد.

3- در صورت بروز علائم مسمومیت با لیتیم (لرزش،‌ عدم تعادل،‌ نیستاگموس،‌ نارسایی کلیه وتشنج) باید درمان را قطع و در صورت لزوم مسمومیت زدایی انجام داد.

4- وقتی که غلظت پلاسمایی لیتیم به حد سمی می رسد،‌ معمولاً 1 یا 2 روز طول می کشد تا علائم شدید مسمومیت بروز کند.

5- در صورت تخلیه سدیم بدن،‌ مسمومیت با لیتیم تشدید می ‌شود. به همین دلیل از مصرف دارو ‌های مدر به خصوص تیازید‌ها همزمان با این دارو باید اجتناب شود.

6- در صورت وجود بیماری قلبی-عروقی، اختلالات CNS، دهیدراتاسیون شدید، عفونت شدید،‌ بی‎کفایتی کلیه و احتباس ادرار با احتیاط فراوان مصرف شود.

7- بررسی نوار قلبی حداقل یک بار قبل از شروع درمان و سپس در صورت نیاز در طی درمان توصیه می‌ شود. همچنین تعیین غلظت سرمی لیتیم به طور منظم در طول درمان نیز توصیه می‌شود. تعیین عملکرد کلیه و شمارش تام و افتراقی سلول های خون پیش از درمان و به طور منظم در طول درمان با این دارو توصیه می‌ شود.

عوارض جانبی:

1- به دلیل احتمال بروز تغییرات بافتی و عملکردی کلیه متعاقب مصرف طولانی مدت لیتیم درمان با این دارو بیش از 5-3 سال توصیه نمی‌ شود.

2- افزایش غلظت پلاسمایی لیتیم بالاتر از حد درمانی ممکن است کشنده باشد.

3- در صورت بروز علائم مسمومیت با لیتیم (لرزش،‌ عدم تعادل،‌ نیستاگموس،‌ نارسایی کلیه وتشنج) باید درمان را قطع و در صورت لزوم مسمومیت زدایی انجام داد.

4- وقتی که غلظت پلاسمایی لیتیم به حد سمی می رسد،‌ معمولاً 1 یا 2 روز طول می کشد تا علائم شدید مسمومیت بروز کند.

5- در صورت تخلیه سدیم بدن،‌ مسمومیت با لیتیم تشدید می ‌شود. به همین دلیل از مصرف دارو ‌های مدر به خصوص تیازید‌ها همزمان با این دارو باید اجتناب شود.

6- در صورت وجود بیماری قلبی-عروقی، اختلالات CNS، دهیدراتاسیون شدید، عفونت شدید،‌ بی‎کفایتی کلیه و احتباس ادرار با احتیاط فراوان مصرف شود.

7- بررسی نوار قلبی حداقل یکبار قبل از شروع درمان و سپس در صورت نیاز در طی درمان توصیه می‌شود. همچنین تعیین غلظت سرمی لیتیم به طور منظم در طول درمان نیز توصیه می‌شود. تعیین عملکرد کلیه و شمارش تام و افتراقی سلولهای خون پیش از درمان و به طور منظم در طول درمان با این دارو توصیه می‌شود.

تداخل های دارویی:

داروهای مهارکننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین (ACE)، دارو‌های ضدالتهاب غیراستروئیدی، مدر‌های مؤثر بر قوس هنله و تیازید‌ها با کاهش دفع لیتیم غلظت پلاسمایی آن را افزایش می‌دهند. سدیم بیکربنات، استازولامید و تئوفیلین دفع لیتیم را افزایش و موجب کاهش غلظت پلاسمایی آن میشوند. گزارش شده که مصرف همزمان لیتیم با مترونیدازول و اسپکتینومایسین موجب بروز مسمومیت با لیتیم شده است. مصرف همزمان لیتیم با فنی‎توئین، کاربامازپین، وراپامیل، دیلتیازم و متیلدوپا ممکن است موجب سمیت عصبی شود. مصرف همزمان لیتیم با دارو‌های ضدجنون به خصوص ‌هالوپریدول و نیز با متوکلوپرامید موجب افزایش خطر بروز عوارض خارج هرمی و احتمالاً سمیت عصبی می‌گردد. در صورت مصرف همزمان با لیتیم، اثر شل‎کننده‎های عضلانی افزایش می‎یابد. لیتیم با اثرات نئوستیگمین و پیریدوستیگمین تداخل می‌کند.

نکات قابل توصیه:

1- مقدار مصرف لیتیم را باید به گونه‌ای تنظیم نمود که غلظت پلاسمایی در محدوده mmol/liter4/1-4/0 قرار بگیرد.

2- در مسمومیت خفیف با لیتیم،‌ قطع دارو و تجویز مقادیر زیاد آب و نمک برای رفع مسمومیت کفایت می‌کند.

3- وقتی رژیم دارویی لیتیم تثبیت شد،‌ معمولاً هر 3 ماه یک بار غلظت پلاسمایی آن باید اندازه‎گیری شود.

4- در طول دوره درمان،‌ عملکرد تیروئید باید تحت نظر باشد.

5- در طول دوره درمان، ‌بیمار باید آب و سدیم به اندازه کافی مصرف کند.

6- در صورت بروز استفراغ، اسهال، عفونت و تعریق شدید ممکن است لازم باشد مصرف لیتیم را قطع نمود یا مقدار مصرف را کاهش داد.

7- از قطع ناگهانی مصرف دارو باید پرهیز شود.

8- برای حصول پاسخ مطلوب، ممکن است 3-1 هفته وقت لازم باشد.

9- به دلیل احتمال بروز خواب‎آلودگی و سرگیجه، هنگام رانندگی یا کار با ماشین‎آلاتی که نیاز به هوشیاری دارند، باید احتیاط نمود.

10- هنگام ورزش و در هوای گرم باید احتیاط نمود. در صورت ابتلا به بیماریهایی که سبب تب،‌ تعریق، تهوع و اسهال می‌شوند، باید احتیاط نمود.

http://irc.fda.gov.ir/nfi/Detail/2952